«Η παιδεία, καθάπερ ευδαίμων χώρα, πάντα τ’αγαθά φέρει» (η παιδεία, όπως ακριβώς μια εύφορη γη, φέρνει όλα τα καλά) είχε πει ο Σωκράτης πολύ σοφά, 2.500 χρόνια πριν, αλλά τα λόγια του είναι σήμερα πιο επίκαιρα από ποτέ.
Σε μια χώρα που η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και κοινωνική, η παιδεία και η μόρφωση φαντάζουν ως μοναδικές σανίδες σωτηρίας, πολύτιμα εργαλεία για την ώθηση της κοινωνίας προς το μέλλον, μέσω της καινοτομίας. Αντιθέτως όμως, τα τελευταία χρόνια, αντί οι τομείς αυτοί να αποτελούν βασικούς πυλώνες πολιτικού σχεδιασμού για κάθε κυβέρνηση, δυστυχώς βρίσκονται συνεχώς σε δεύτερη μοίρα.
Οι μαθητές μας συμμετέχουν σε ένα δημόσιο σχολείο που αποτελεί περισσότερο υποχρέωση για τη νεολαία, παρά εστία συλλογής εφοδίων και γνώσεων, ανάπτυξης δεξιοτήτων και καθοδήγησης επαγγελματικού προσανατολισμού.
Αυτό έδειξε άλλωστε η έκθεση του ΟΟΣΑ σχετικά με τη συμμετοχή μαθητών στο πρόγραμμα PISA 2015 (πρόγραμμα που αξιολογεί την ικανότητα 15χρονων μαθητών να εφαρμόζουν γνώσεις και κυρίως δεξιότητες στις Φυσικές Επιστήμες, στα Μαθηματικά και στην Κατανόηση Κειμένου), αφού οι Έλληνες μαθητές απέτυχαν, όχι μόνο να διακριθούν, αλλά και να αποφύγουν τις τελευταίες θέσεις ανάμεσα σε 35 χώρες του Οργανισμού, καταλαμβάνοντας την 32η θέση.
Συνέχεια
Οδός Φυσικής 